Het vakblad Pallium heeft in de recentste uitgave een oproep gedaan om voorbeelden voor ‘zorg voor de zorgenden’ in te sturen. Het tijdschrift wil daar in de toekomst meer aandacht aan besteden.
Werken in de palliatieve zorg is om diverse redenen belastend, meldt de oproep. “Zo krijgen professionals een onevenredige hoeveelheid ‘leed’ mee, van zowel de patiënten die zij tijdens hun werk verzorgen als de naasten die zij ontmoeten. Om het werken in de palliatieve zorg vol te houden is het van waarde dat zorginstellingen en organisaties aandacht geven aan ‘zorg voor de zorgenden’. Ook het Kwaliteitskader Palliatieve Zorg wijst daarop. Maar gebeurt dat, en zo ja: hoe? Dat wil de redactie van Pallium graag weten, zodat we daar in de toekomst artikelen over kunnen publiceren. Tips of eigen ervaringen zijn welkom bij ons redactiesecretariaat: Macella.Strauss@bsl.nl.”
Danielle van Bennekom zegt
5 oktober 2018 op 07:40Wij ontwikkelen samen met zorgenden een methodiek die zorgenden helpt veerkracht te vergroten door hen bewuster te maken over/van de vele dilemma’s waar zij dagelijks mee te maken hebben en wat zij kunnen doen daarmee om te gaan.
Een mooi onderwerp zou ook een artikel over belevingsgerichte zorg zijn met als basis het zingevingsmodel ontwikkeld door Cora van de Kooij. Gericht op verzorgenden die worden opgeleid tot GVP. (deze opleidingen worden verzorgd door IMOZ) Niet perse ingestoken vanuit palliatieve zorg maar vanuit mensbeeld wat overeenkomt met hoe we willen dat zorgenden kijken naar de mens.
Mocht er belangstelling zijn dan verwijs ik graag door naar de juiste personen.
Hild5 zegt
5 oktober 2018 op 13:36Ik werk juist in de terminale zorg, hier ligt mijn hart wil nooit meer wat anders, het is zo dankbaar, dat ik een onderdeel ben om te zorgen dat mijn cliënt comfortabel hebt op de laatste reis, ik zeg altijd het is een feestje tot aan de laatste adem, alles mag niks moet, vaak willen ze nog wat hebben of doen, dan zoek ik een oplossing, het zijn vaak kleine dingen. Ik bouw met iedere cliënt een vertrouwingsband kan bijna niet zonder, en bij sterven hoort er soms ook een traan dat maakt ons menselijk vind ik. We werken toch in een vak waar wel met ons hart werken. Ik zou soms wel willen zien dat bepaalde artsen wat mee willen werken met slaapmiddelen. Meer naar de zusters willen luisteren. Deze zorg vind ik zo dankbaar, tot nu toe heb ik geen negatieve ervaring. Familie is vaak opgelucht dat wij om het hoekje komt,