Mirjam Willemsen (1974) is huisarts in Heerlen-Noord, en als zodanig al enige jaren actief in het Netwerk Palliatieve Zorg van Oostelijk Zuid-Limburg. Ook is ze bestuurslid van het Toon Hermans Huis Parkstad, een inloophuis voor mensen met kanker. Nadat ze in 2014 de diagnose longkanker kreeg, weet ze sinds februari vorig jaar dat die ongeneeslijk is.
In het nieuwste nummer van Pallium staat ze uitgebreid stil bij haar situatie. Ze werkt nog een paar dagen in de week, en daarnaast is ze druk met een paar andere rollen van haar in het palliatieve landschap.
Je prognose is in feite onzeker. Het kan nog maanden goed gaan, maar misschien ook nog wel meer dan een jaar. Hoe ga je om met die onzekerheid?
“Ik leef van scan tot scan. In de praktijk betekent dat dat ik in blokken van zo’n twee à drie maanden leef. Toen mijn man en ik elkaar leerden kennen namen we ons voor gezamenlijk zoveel mogelijk van de wereld te zien. Dus we reizen nu flink rond. Ik ben net terug uit Oman, en voor de komende maanden staan vakanties naar Florida, Praag, Thailand en Taiwan gepland. Mocht het plots slecht met mij gaan: ik kan altijd annuleren. We proberen zoveel mogelijk tijdens de schoolvakanties te gaan, zodat de kinderen mee kunnen gaan. Alle ervaringen die we nog samen hebben zijn meegenomen. In huis maken we een soort ‘herinneringsmuur’. Een muur vol foto’s van ons allen. Zodat de kinderen later niet alleen maar hoeven denken dat het een nare tijd was, ‘die laatste jaren’ met mama, maar dat ze kunnen zien dat we ook veel moois hebben gedaan.”
“Passend bij het toekomstige afscheid is dat de kinderen sinds kort ook regelmatig met een coach gaan praten. We hadden ze niet direct verteld dat er uitzaaiingen waren. Dat voelde steeds minder goed. Nu ze het wel weten, wilden we er ook begeleiding op zetten. Het leek ons beter dat ze ook iemand van buiten het gezin hadden om erover te praten. Overigens: dit is typisch zo’n onderwerp dat zorgprofessionals helemaal links laten liggen. Niemand van hen heeft mij erop gewezen dat er begeleiding voor kinderen bestaat. Terwijl ze wel allemaal weten dat ik nog jonge kinderen in huis heb rondlopen. Ik vind het een taak van zorgprofessionals om patiënten op die mogelijkheden te wijzen. Ik heb gemerkt dat ze dat moeilijk vinden om aan te kaarten. Misschien is daar bijscholing voor nodig?”
Zo belangrijk die aandacht voor kinderen door mensen buiten het gezin.
Ik ken de sociale kaart van Heerlen(Noord) niet. Maar in Nijmegen hebben we maatjesprojecten als Jij en ik https://www.sterker.nl/jij-ik . Ook buurtgezinnen kan van betekenis zijn: https://www.buurtgezinnen.nl/nijmegen/
En zo zijn er nog tal van manieren om kinderen tot steun te zijn.
Vriendelijke groet,
Sinds kort is er een boek over voor ouders en hulpverleners: Een pleister tegen tranen, uitgeverij In de wolken.
De Tao van het Lichaam. Een moderne praktische benadering van een eeuwenoude levenswijze. Een boek, geschreven door Daniel Reid.
Dit boek heb ik recent weer eens ter hand genomen. Als je dit leest dan begrijp je niet dat deze geneeswijze niet bij iedereen bekend is.
Kanker, pag. 139!
Het gaat over de juiste voedingsstoffen, wat je echt niet moet eten, ontgiften, het irrigeren van de dikke darm etc.
Zo ook MMV, de Moerman vereniging. Uit enorme belangstelling verdiep ik mij al jaren in goede voeding. Ik ben sinds een aantal jaren lid van de Moermanvereniging. Mensen die hun komplete eetgewoonten helemaal omgooien en genezen.
Als jonge vrouw nam ik ooit een boek zo plots in de hand, in een gespecialiseerde boekhandel. Ik sloeg het boek open en mijn oog viel op de nu volgende regel “de dood zetelt in de darm!”
Die overtuiging heb ik.
Het zal niet bij iedereen baten maar wel bij velen.
De reguliere geneesheren dienen (veel meer) met natuurartsen samen te werken. Zo kunnen wij overigens ook de steeds duurder wordende gezondheidszorg betaalbaar houden.
Als ik keelpijn heb, komt overigens zelden voor, neem ik een sapdag en de dag erna is alle leed geleden. Ik blijf er niet mee rondlopen om uiteindelijk naar de huisarts te gaan en medicijnen te vragen.
De kwaal bij de wortel uitroeien. Keelpijn is “een vuile darm”. Dus, je moet reinigen! Ik kan er nog veel meer over vertellen.
Vriendelijke groet,
Lucia
Sinds 2 jaar is er Kasam. Een lotgenotenprogramma voor kinderen die te maken hebben met kanker in het gezin. In Den Bosch kunnen gezinnen er gebruik van maken via het Regionaal Trainingscentrum http://www.regionaaltrainingscentrum.nl Op www. Kasam.eu kun je meer lezen over Kasam. Ik zou er graag eens verder met je over praten
Beste Mirjam, hoe gaat het met je? Zojuist ontving ik digitaal het Oncologisch tijdschrift van Zuyderland MC op mijn laptop. Ik heb jouw artikel gelezen. Jij bent een kranige vrouw en ik mag hopen dat O.L. Heer jou nog menige jaren op deze aarde mag geven. Ik bid hiervoor en voor alle anderen die dit Kruis ook nog moeten meedragen in zulke situatie. Vóór jou in het medisch magazine stond een artikel van Co Huijgen, hij is een voorm. collega van mij geweest in 2013 voordat ik naar justitie OM Maastricht parket Limburg vertrok en aldaar mijn pensioenleeftijd bereikte in 2019. Ik was eveneens “verslagen” toen ik zijn verhaal las, ongelooflijk. Ik wens jullie allen Gods zegen toe en blijf jullie levensverhaal volgen. “SALVE AUSPICE DEO”. GODS ZEGEN.