Palliatieve zorg heeft een sterke verbinding met het onderwerp ‘levenseinde’, omdat deze zorg gekoppeld is aan mensen die weten dat zij een ongeneeslijke ziekte hebben. Iemand die dat te horen krijgt, denkt meestal onmiddellijk aan de dood.
Het kan echter nog vele weken, maanden of zelfs jaren duren, voordat de dood zich daadwerkelijk aandient. Dat is sterk afhankelijk van de ziekte. Hoe dichterbij die dood komt, hoe noodzakelijker het voor sommigen is om die dood onder ogen te zien. Het kan betekenen dat de zieken met hun naasten of hun zorgverleners gesprekken gaan voeren over het levenseinde. In die levenseindegesprekken kunnen vele onderwerpen aan bod komen. Van de uitvaart tot het afscheid, van ‘een goede plek om te sterven’ tot de gedachten over het hiernamaals.
In het nadenken en praten over het levenseinde is het goed om oog te hebben voor de nodige feiten en misverstanden die er rondom het levenseinde bestaan. De media besteden relatief veel aandacht aan euthanasie, maar over het gewone sterven gaat het zelden. Terwijl dat sterven wel het sterven is, waar de meeste mensen mee te maken krijgen.
Behalve euthanasie, zijn er nog meer medische beslissingen die een arts rondom een sterfbed kan nemen. Het kan helpend zijn om daarover enige informatie te hebben. Dat geldt voor zowel de zieke als voor zijn of haar naasten.
Naasten ervaren het sterfbed van een dierbare per definitie anders dan de dierbare zelf. Voor de naasten is het zinvol om te weten wat de waarde van waken is. Ook kan het helpend zijn om te weten hoe het gewone sterven doorgaans – op hoofdlijnen – verloopt.